Wytyczne Krok 1. Zapoznaj się z WYTYCZNYMI uczelni i oczekiwaniami promotora Przede wszystkim dowiedz się jak dużą objętość ma mieć Twoja praca. Od tego tak naprawdę zależy taktyka pisania pracy. Prace można podzielić na 3 kategorie w zależności od objętości: Krótka i konkretna – maksymalnie 20 stron Specyfika pracy: w przypadku tak krótkich prac kluczowe znaczenie ma część analityczna. O sukcesie pracy decydują takie elementy jak trafne hipotezy, przegląd aktualnych badań, przemawiających zarówno na rzecz postawionych hipotez jak i niezgodnych ze stawianymi przypuszczeniami (Jak postawić pytania i hipotezy badawcze?). Taka praca wymaga znalezienia odpowiedniej ilości badań, często w języku angielskim, zapoznania się z nimi (głównie ze wstępem i dyskusją wyników) oraz wyciągnięcia wniosków i ich zwięzłego opisania w formie dyskusji wyników (link) Wymogi formalne: Najczęściej w tego typu pracach wymagany jest system APA (link bibliografia i źródła) Standardowa objętość – 40-70 stron Specyfika pracy: najważniejszym elementem tego typu prac stanowi przegląd literatury przedmiotu. Część teoretyczna składa się najczęściej z 2 rozdziałów, które szeroko opisują definicję danego zjawiska i stosowane rozwiązania. Prace te mogą choć nie muszą zawierać część analityczną, na którą zazwyczaj składają się metodologia i opis wyników badania ankietowego. Część badawczą może też stanowić analiza wybranego przedsiębiorstwa i stosowanych przez niego rozwiązań bądź studium przypadku. Pisząc te prace warto zwrócić uwagę na to jak popularny jest omawiany temat i źródła, z których korzystamy, gdyż prace te obarczone są wysokim ryzykiem plagiatu. Istotne jest także, aby już na samym początku upewnić się czy to co zamierzamy zamieścić w pracy jest na temat i czy jest zgodne z oczekiwaniami promotora. Duża praca – 70-120 stron Kierunki: historia, filologia polska i inne, prawo, pedagogika Specyfika pracy: tego typu prace są nadmiernie obszerne i często niepotrzebnie rozbudowane o tematy pokrewne. Są obarczone wysokim ryzykiem plagiatu. Jeżeli podejmujemy się napisania tak dużej pracy warto stworzyć rozbudowaną ankietę lub podeprzeć się dodatkowo analizą dokumentów przedsiębiorstwa/placówki, można też przeprowadzić wywiad i zamieścić jego transkrypcję w pracy. Prace z historii lub filologii często składają się z licznych cytatów, które poddane są analizie. W takim wypadku należy mieć świadomość, że obowiązkiem promotora jest wyłączenie ich z analizy w programie antyplagiatowym JSA lub podwyższenie dopuszczalnego progu w zakresie współczynnika podobieństwa. Temat pracy Krok 2. Wybierz temat pracy Wybranie tematu pracy jest szczególnie ważne. Jeżeli popełnisz błąd i wybierzesz temat, na który jest za mało literatury, bo problem jest jeszcze nowy, albo wręcz przeciwnie, jest bardzo dużo literatury, ale jest ona głównie stara np. przed 2010 rokiem, przysporzy Ci to wiele problemów. Podczas wyboru tematu powinieneś mieć świadomość jakie pułapki czyhają na Ciebie na poszczególnych etapach pracy. Oto one: –Brak literatury w języku polskim, nie jest to oczywiście problem jeżeli literatura jest dostępna w języku obcym, który znasz wystarczająco biegle. – Popularny temat i specjalistyczne słownictwo. Szczególnie często i zdarza się to w pracach z prawa. Jeżeli omawiane przez Ciebie zagadnienie ma szczególnie bogatą literaturę, to choć napisanie pracy z początku wydaje się bardzo proste, w rzeczywistości wymaga wiele gimnastyki, żeby przedstawić je w nowy sposób i nie zostać posądzonym o plagiat – Trudny dostęp do badanej grupy – pewne tematy choć bardzo ciekawe wiążą się ze utrudnionym dostępem do badanych. Przykładowo grupa osób transseksualnych stanowi około 1%, podobnie może być z osobami sławnymi lub chorymi na szczególnie rzadkie schorzenia. W praktyce oznacza to nie tylko problem z dostępem do badanych ale także do literatury przedmiotu. – Kontrowersyjny temat – poruszanie zagadnień kontrowersyjnych może być bardzo motywujące na pierwszych etapach pracy, niestety istnieje ryzyko że promotor bądź recenzent będą reprezentowali silne poglądy lewicowe, prawicowe czy religijne. W swojej pracy spotkałam się z wieloma tergo typu problemami, które opóźniały lub całkowicie uniemożliwiały obronę pracy przez studenta. Oczywiście student ma prawo podejmować takie tematy, wybierając tą drogę wato jednak być przygotowanym na możliwe komplikacje i utrudnienia – Szczególnie trudny temat– tematy szczególnie trudne często wymagają omówienia zagadnień z wielu dziedzin i posiadania przekrojowej wiedzy. Osoby decydujące się na takie tematy powinny mieć świadomość jak wiele wysiłku, pracy, czasu oraz możliwości poznawczych wymaga zrealizowanie danego zagadnienia. Obecnie wyciąganiem wniosków w oparciu o liczne dane zajmuje się oprogramowanie i specjaliści. Polecam zastanowić się trzykrotnie przed podjęciem nadmiernie trudnej pracy, gdyż znam wiele przypadków w których przerost ambicji zaowocował rezygnacją z dyplomu. Plan pracy Krok 3. Przygotuj PLAN PRACY Opracowanie odpowiedniego planu pracy wymaga dogłębnego zapoznania się z literaturą przedmiotu. Warto zadbać o to, aby nie powielać tych samych tematów w poszczególnych rozdziałach i podrozdziałach, poszczególne rozdziały i podrozdziały nie powinny znacząco różnic się pod kątem objętości i ilości podpunktów. Plan pracy powinien odpowiadać jej tematowi. Można wyznaczyć pewien uproszczony schemat tworzenia planu pracy, a podstawie tematu. Załóżmy, że mamy taki temat: „Stres i wypalenie zawodowe (człon A) lekarzy pracujących na Szpitalny Oddział Ratunkowy (SOR) (człon B)„ w planie pracy należy uwzględnić człon A: Rozdział 1. Stres i wypalenie zawodowe i człon B: Specyfika pracy lekarzy pracujących na SOR-ze. Najczęstsze punkty w planie pracy to definicja zagadnienia, klasyfikacja zagadnienia, przegląd literatury przedmiotu, związek pomiędzy zmiennymi, wpływ zmiennej A na zmienną B, czynniki wpływające na kształtowanie się X, zagadnienie X w Polsce w okresie PRL, charakterystyka przedsiębiorstwa, kontrola jakości. Przygotowanie teorii Krok 4. Pisanie teorii Prawdopodobnie istnieje tyle sposobów pisania pracy ilu studentów. Są osoby, które rozpoczynają od przeczytania sporej ilości literatury, którą następnie opisują, inne osoby parafrazują tekst fragmentami, a jeszcze inne najpierw gromadzą źródła w jedną względnie spójną całość, żeby następnie je parafrazować i redagować. Bez względu na to jak będziesz pisał pracę, ważne żebyś nie popełnić poniższych błędów: – Na bieżąco odwołuj się do źródeł. W pracy dyplomowej tekst, który nie jest opatrzony źródłem można usunąć albo opatrzyć źródłem 😊. Tworzenie akapitów bądź całych stron w pracy bez odwoływania się do źródeł jest błędem. Jeżeli nie będziesz tego robił na bieżąco przysporzy Ci to później wiele kłopotów – Pisz spójnie. Tekst spójny to taki, który posiada klarowną strukturę i przekaz. Unikaj niepotrzebnych zdań, dygresji, opisu niezwiązanych ściśle z tematem zagadnień. Używaj spójników: jednak, ponadto, w powyższym przykładzie. Każde zdanie i akapit powinny kierować uwagę czytelnika w wyznaczonym przez Ciebie kierunku, jeżeli przytaczać przykłady, powinieneś to robić w określonym celu. Każdy rozdział powinien kończyć się wnioskami. Wprawa w pisaniu tekstów przychodzi wraz z doświadczeniem i na początku Twój tekst może znacząco odbiegać od wymagań pracy naukowej. Z czasem jednak będzie Ci szło coraz lepiej. Choć samo napisanie pracy naukowej nie wydaje się być szczególnie ważnym osiągnięciem, to umiejętności , które w ten sposób nabędziesz pomogą Ci w przyszłości zyskać pracę, pieniądze i bliskie relacje. – Korzystaj z aktualnych źródeł. Literatura, na którą się powołujesz nie powinna być wydana przed 2010 rokiem, jest to częste zastrzeżenie promotora i recenzenta. Chociaż pewne rzeczy się nie zmieniają, takie jak na przykład twierdzenie pitagorasa, uczelnie wyższe oczekują odwołań do najnowszej literartury. Jest to szczególnie zasadne w odniesieniu do przepisów, które nieustannie się zmieniają (link przeczytaj jak napisać pracę z prawa). – Nie pisz za dużo – jeżeli to zrobisz istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że promotor skreśli część Twojej pracy i dopisze komentarz: „zamiast tego proszę opisać…”. Być może promotor ma niewyartykułowane założenia na temat tego co w danym miejscu na się zawrzeć i przekaże Ci je kiedy zapozna się z Twoją pracą, jest to bardzo częsta sytuacja. Nie zamartwiaj się więc na zapas, że Twoja praca jest za krótka, jeżeli tak będzie poproś promotora o wskazówki o co uzupełnić dany rozdział. – Twórz krótkimi zdaniami – jest to praktyczne i wygodne zarówno dla Ciebie jak i czytelnika. Krótkie zdania tworzy się łatwiej, ich składnia jest prostsza. Dzięki nim ułatwiasz sobie pracę i zmniejszysz prawdopodobieństwo popełniania błędów. Są one łatwe w odbiorze, a prosty tekst przyjemny do czytania. Tworzenie długich zdań (szczególnie popularne w tekstach prawniczych) nie jest przejawem ani wysokiej inteligencji ani obszernej wiedzy, a raczej braku precyzji w formułowaniu komunikatów. Badania własne Krok 5. Przygotowanie badań własnych Niefortunnie ten krok ma numer 5, tak naprawdę należałoby zaplanować i rozpocząć badania własne zaraz po nakreśleniu planu pracy i przygotowaniu przeglądu literatury. Niestety kolejność kroków odzwierciedla chronologię działań większości studentów. Bez względu na to, w którym momencie zabierzemy się za badania należy: Określić zmienne i sposób ich pomiaru : ankieta własna/ narzędzia psychometryczne/ analiza dokumetów/ studium przypadku/ analiza danych przedsiębiorstwa/ innePostawić hipotezyZweryfikować hipotezyWyciągnąć wnioski Pisanie części analitycznej można porównać do pokonywania drugiej połowy trasy na maratonie. Wydawałoby się że dużo już za nami, a jednak najgorsze dopiero nadchodzi. Tak jak w biegach, tak i tu większość nieprzygotowanych po prostu wysiada. Krótko wymienię problemy, z którymi mierzą się studenci na tym etapie pracy: – narzędzia nie mierzą tego co miały mierzyć – podstawowy i często popełniany błąd podczas tworzenia ankiety własnej (przeczytaj jak tworzyć ankietę)– zadane pytania nie dotyczą postawionych hipotez i wyznaczonych zmiennych. Zdarza się także, że ktoś planował mierzyć stres, ale wybrał narzędzia do pomiaru radzenia sobie ze stresem. W takiej sytuacji jest kilka rozwiązań: zmienić hipotezy i zmienne, przeprowadzić na nowo badania, liczyć na wyrozumiałość lub nieuważność promotora i recenzenta. – wyniki nie są przygotowane do obliczeń – niestety samo przeprowadzenie badań nie wystarczy, wyniki trzeba jeszcze przygotować do obliczeń, czyli wprowadzić do odpowiedniego programu, jak np. Excel lub SPSS, najlepiej w taki sposób, żeby wszystkie dane dla każdej osoby zaprezewntować w jednym rzędzie. Najczęstsze błędy to tworzenie kilku arkuszy danych dla poszczególnych grup np. kobiet i mężczyzn, wprowadzanie wyłącznie wyników przeliczonych/ znormalizowanych (uniemożliwia przeprowadzenie obliczeń), przedstawienie danych w sposób tak chaotyczny, że nie sposób dojść ich znaczenia – wyniki nie odpowiadają na pytania – szczególnie częsty błąd na kierunkach wymagających przeprowadzenia analizy statystycznej, jeżeli studiujesz psychologię lub pielęgniarstwo, pytaj o różnicę lub o związek a nie o przyczynę (link). Ostatecznie ten błąd wcale nie jest najgorszy, możemy go szybko poprawić zmieniając pytania badawcze w części metodologicznej lub wykonując dodatkowe obliczenia – wnioski nie piszą się same – na koniec pracy należy opisać wnioski z badań własnych. Jest to miejsce, w którym od studenta wymaga się samodzielnego myślenia i twórczości. Nic więc dziwnego, że po tak długiej nauce omawiania własnymi słowami cudzych zdań (część teoretyczna) tu pojawia się problem. Napisanie wniosków nie jest trudne, ale jest tym czego należało unikać w poprzedniej części pracy. Wniosiki to przypuszczenia i gdybania, które na co dzień przychodzą nam z lekkością np. Twoja koleżanka wchodzi do domu mokra, a w Twojej głowie pojawia się myśl: „Pada deszcz, zmokła” jest to naturalne wnioskowanie. Musiałeś jednak powstrzymywać się od pisania zdań, które tak łatwo przychodziły Ci do głowy podczas tworzenia całej pracy, dlatego teraz jesteś całkowicie być zbity z tropu. Wnioski to nic trudnego. Załóżmy, że wyniki Twoich badań wykazały, że kobiety częściej niż mężczyźni malują paznokcie, ale młodsi mężczyźni częściej niż starsi malują paznokcie oraz że mężczyźni w dużych miastach wykonują więcej zabiegów pielęgnacyjnych niż mężczyźni w małych miejscowościach. Dodatkowo wiesz, że na wsiach i w mniejszych miejscowościach jest więcej rzemieślników, rolników. Możesz więc pomyśleć że ma to związek i właśnie to należy napisać we wnioskach, ze wskazaniem, że jest to przypuszczenie, które należałoby zweryfikować w kolejnych badaniach. Dowiedz się co jeszcze powienieneś zawrzeć w zakończeniu pracy. Napisanie wniosków nie jest trudne, ale sporządzenie dyskusji wyników już tak. Przeczytaj jak ją poprawnie napisać. Dokończ dzieła Krok 6. Ostatnie szlify Pamiętaj praca powinna zawierać wstęp , zakończenie, spis treści, steszczenie, bibliografię, spisy tabel i rysunków. To już końcówka, więc jesteś wykończony. Niestety może się tak zdarzyć, że będzie to dopiero początek prawdziwej przygody. Kiedy już napiszesz pracy należy ją sformatować, dopracować pod kątek językowym i przejść pozytywną weryfikację w programie antyplagiatowym JSA (przeczytaj jak działa JSA). Tuż przy mecie może się okazać, że promotor życzy sobie poprawek merytorycznych, współczynnik plagiatu jest za wysoki, statystyki są źle wykonane a przypisy wymagają poprawy. To jest właśnie ten moment w którym zgłasza się do mnie większość klientów. Bez względu na to jakiej pomocy, na jakim etapie pracy potrzebujesz dobrze trafiłeś. Zapoznaj się z cennikiem i opiniami na mój temat. Nie poddawaj się meta jest tuż tuż! Pomoc w pisaniu pracy Pomagam w pisaniu prac od 20 lat. Otrzymane materiały mogą zostać wykorzystane jedynie zgodnie z prawem! Opracowania i pomoce dydaktyczne mogą być wykorzystane tylko i wyłącznie w sposób nie naruszający KK oraz przepisów Prawa Autorskiego. Serwis nie ponosi odpowiedzialności za ich dalsze użytkowanie oraz sposób wykorzystania. indywidualnie opracowany wzórwstęp do pracy naukowejanalizę statystycznąprzegląd badań naukowych pod postawione hipotezymetodologię badańdyskusję wynikówzakończenieformatowanie pracypoprawę językowąuaktualnienie źródełparafrazę pracy pod JSAuzupełnienie, dostosowanie i bibliografii Wykonuję wszelkie poprawki od promotora w powyższym zakresie! Prace poprawiam do skutku – aż do przyjęcia jej przez promotora! Dlaczego pisane przeze mnie teksty i wnioski są UNIKALNE i co to znaczy? Pisząc teksty nie korzystam z gotowych materiałów ani zbiorów dotychczasowych prac. Wykorzystuję najnowszą literaturę, opublikowaną po 2010 roku. Na początku wspólnie określamy Twoje cele. Wykonuję szczegółowe poprawki pracy według uwag promotora Pomagam w układaniu planu pracy, zawiera on definicje najważniejszych zagadnień, opis wybranej problematyki, etiologię zjawiska, analizę dotychczasowych badań. Pomagam poprawić spójność w pracy, tak żeby część teoretyczna była spójna i ściśle powiązana z częścią analityczną. Pomagam pisać i poprawiać teksty, które nie są prostą parafrazą kilku podręczników. To co sprawia, że moje teksty są unikalne, to wyciągane przeze mnie wnioski i przejrzysty wywód w pracy. Dzięki współpracy ze mną każdy rozdział i podrozdział ma precyzyjną strukturę, jest konkretny i na temat. Nie umieszczam w pracy niepotrzebnych materiałów, tylko po to aby zwiększyć jej objętość. Każde napisane przeze mnie zdanie ma znaczenie i wnosi nowe informacje. Tworzę całkowicie unikalne treści. Pisanie jest moją pasją, dlatego z ciekawością podchodzę do trudnych tematów. Posiadam umiejętność spojrzenia na dany problem z szerokiej perspektywy, a moje dwudziestoletnie doświadczenie sprawia, że jestem biegła w tworzeniu tekstów naukowych. Dlaczego pisane przeze mnie teksty są AKTUALNE i jakie to ma znaczenie? Każda dziedzina nauki stale się rozwija. Niektóre zdefiniowane kiedyś terminy dzisiaj mają inne znaczenie. Nawet w dziedzinach z zakresu nauk ścisłych takich jak matematyka i fizyka nieustannie dokonuje się nowych odkryć. Aktualność pracy ma nieco inne znaczenie w zależności od kierunku. Prace magisterskie z prawa muszą być oparte o aktualne przepisy i omawiać nowo wydane ustawy. Analiza ekonomiczna musi zostać wykonana w oparciu o jak najnowsze dane. Analiza badań z zakresu psychologii powinna uwzględniać jak najnowsze wyniki badań. Aktualność pracy, sprawia, że wyciągane w niej wnioski są trafne i mają aplikacyjne zastosowanie. Ponadto jest to dowód na samodzielność wykonanej pracy i dojrzałość naukową studenta. Bez względu na to czy piszesz pracę w całości samodzielnie, czy może zlecasz napisanie jej części komuś innemu, przed oddaniem jej do promotora lub dziekanatu sprawdź czy zamieszczone w niej źródła są aktualne. Inne artykuły: Praca magisterska z prawa Praca magisterska z psychologii Praca licencjacka z zarządzania Praca magisterska z pedagogiki Praca magisterska z ekonomii Praca magisterska z pielęgniarstwa Praca z fizjoterapii Praca licencjacka z socjologii Praca z medycyny estetycznej Praca licencjacka kosmetologia
Tworzenie spisu treści przy użyciu stylów nagłówków. 1. Klikamy w miejscu, w którym chcemy wstawić spis treści (np. w przypadku prac naukowych na drugiej stronie dokumentu). 2. Na karcie Odwołania pierwszą pozycją z lewej strony jest Spis treści. Klikamy przycisk Spis treści, a następnie wybieramy odpowiedni styl spisu treści.Strona główna → Dla Studentów → Praca licencjacka → Zasady realizacji prac licencjackich Główne elementy pracy licencjackiej Strona tytułowa Stanowi wizytówkę pracy licencjackiej. Zawiera najistotniejsze informacje dotyczące samej pracy, tzn. tytuł, imię i nazwisko autora (studenta), imię i nazwisko promotora pracy, nazwę uczelni oraz rok, w którym została napisana, a także nr albumu studenta. Przykład strony tytułowej: Spis treści Powinien być umieszczony zaraz po stronie tytułowej. Zawiera wypunktowane wszystkie części składowe pracy (rozdziały, podrozdziały itp.) ze wskazaniem strony, na której się znajdują. Przykładowy spis treści: Wstęp Rozpoczyna część merytoryczną pracy licencjackiej. Zawiera wprowadzenie do pracy, ogólne uzasadnienie wyboru tematu, krótki opis zawartości poszczególnych rozdziałów. Powinien znaleźć się w nim również cel pracy oraz jej kryteria, czyli krótka odpowiedz na pytanie o czym jest praca i jakie założenia chcemy w niej udowodnić lub opisać. Wstęp powinien być tak napisany, aby zachęcał do zapoznania się z dalszą treścią opracowania. Ten fragment pracy najlepiej jest napisać na samym końcu, gdyż w trakcie tworzenia pracy licencjackiej jej początkowe założenia mogą ulec zmianie. Rozdział i podrozdział Każdy nowy rozdział zawarty w pracy powinien zaczynać się od nowej strony. Natomiast podrozdział nie musi zaczynać się od nowej strony. Jeden jaki i drugi element pracy powinien być zaakcentowany (typo)graficznie, tj. jego numer i tytuł powinien być podany większą lub/i pogrubioną czcionką. Podrozdziały powinny znaleźć się w spisie treści. Przykład zastosowania rozdziału i podrozdziałów w pracy: Układ poszczególnych elementów pracy. Poszczególne elementy pracy tj. rozdziały, podrozdziały, ilustracje, wykresy, tabele, opisy do ilustracji itp. staramy się stosować tak, żeby to było zgodne ze sztuką łamania tekstów oraz podstawową estetyką pracy. Nie pozostawiamy zbyt dużej ilości pustego (niezapisanego) miejsca w pracy na końcu strony (wyjątkiem jest sytuacja, gdy mamy doczynienia z zakończeniem rozdziału i koniecznością rozpoczęcia kolejnego od nowej strony). W przypadku podrozdziału na dole strony muszą być, oprócz tytułu podrozdziału, co najmniej dwa wiersze tekstu. Jeśli się nie mieszczą – należy przenieść tytuł podrozdziału na nową stronę. Opis do ilustracji, wykresu itp. musi być zamieszczony bezpośrednio pod ilustracją. W sytuacji gdy opis nie mieści się pod ilustracją na jednej stronie, należy przenieść całość na drugą stronę. Staramy się, aby praca była przejrzysta i czytelna, dlatego stosujemy np. podwójny odstęp pomiędzy poszczególnymi fragmentami tekstu. Numeracja stron. Każda strona pracy licencjackiej powinna posiadać swój numer. Wyjątek stanowi strona tytułowa, której numeru nie nadajemy, ale numerację od niej rozpoczynamy. Numer strony umieszczamy na dole strony, najlepiej na środku lub w prawym rogu. Marginesy. W pracy licencjackiej stosujemy następujące wielkości marginesów: lewy – 35 mm, prawy – 25 mm, dolny i górny – 25 mm. Margines lewy pozostawiamy większy ze względu na to, że w tym miejscu praca będzie oprawiana. Zamieszczanie ilustracji, fotografii w pracy. W sferze ilustracyjnej prac licencjackich można (prawie) wszystko. Ale należy pamiętać o kilku prostych zasadach. Przede wszystkim (1) ilustracje trzeba wybierać i dołączać z sensem , co oznacza, że do każdej z nich musi być odniesienie w treści pracy (innymi słowy każda musi być w tekście pracy omówiona). (2) Ilustracje powinny być ponumerowane (numeracja ciągła). (3) Każda ilustracja powinna mieć swój tytuł oraz (4) podane źródło (skąd została wzięta) wg zasad ogólnych (czyli jak w przypisach źródłowych) względnie adnotację “oprac. własne”. (5) Spis ilustracji jako aneks dołączony na końcu pracy licencjackiej jest wskazany w przypadkach, kiedy ilustracji jest sporo. Ilustracje w pracy licencjackiej mogą być liczone do jej minimalnej objętości, jeżeli (a) są wtopione w tekst, a nie dołączone na końcu pracy w formie załączników,(b) nie jest ich przesadnie dużo. Jak nie wiemy kto jest autorem pracy/dzieła (zdjęcia, rysunku etc.) to wystarczy podać źródło (np. stronę internetową, numer czasopisma). Przykład zastosowania ilustracji w pracy: Cytaty. Każdy tekst cytowany w pracy musi być odpowiednio oznaczony tzw. cudzysłowem „ … „ i oczywiście być opatrzony przypisem źródłowym lub polemicznym, zgodnie z zasadą tworzenia przypisu dolnego. Przy pracach licencjackich nie ma ściśle określonego maksymalnego pułapu cytowania, jest on tylko zdroworozsądkowy, tzn. jeżeli np. 50% objętości pracy byłoby wypełnione cytatami (nawet zaznaczonymi cudzysłowem i ze wskazanymi w przypisach źródłami), to może wzbudzać podejrzenia, że nie został samodzielnie napisana. Duża liczba profesjonalnie podanych cytatów, przy zachowaniu samodzielnego i twórczego toku wywodu – jest atutem, a nie uchybieniem w pracy naukowej (w tym licencjackiej). Przykład użycia cytatu w tekście: Cytat oprócz zastosowania cudzysłowia nie musi być dodatkowo wyróżniany w tekście. W zależności od upodobania lub/i wrażliwości estetycznej autora pracy tekst cytowany może zostać napisany np. kursywą. Nie ma potrzeby cytowania wypowiedzi ustnej np. dziennikarzy z radia czy z telewizji, o ile nie stanowią owe cytaty kwestii absolutnie kluczowej i bezwzględnie potrzebnej dla przeprowadzenia głównej tezy pracy licencjackiej. Jeżeli cytowanie jest konieczne, można opisać źródło, z którego pochodzi cytat w przypisie. Najprościej w takim przypadku napisać zdanie o tym co kto i gdzie powiedział w formie opisu, a nie cytatu. Przypisy Przypis (dolny, końcowy) to wydzielona część pracy wskazująca na zastosowane w pracy źródło cytowania, odwołania autora do określonego tekstu. Zasada tworzenia przypisów sprowadza się do użycia odsyłacza w postaci cyfry najczęściej arabskiej pod koniec tekstu cytowanego. Odsyłacz w tekście znajduje się po znaku interpunkcyjnym cytowanego fragmentu tekstu. Przypis dolny edytor tekstu umiejscawia na dole strony lub pod koniec całego dokumentu, oddzielając go od reszty tekstu podłużną ciągłą linią. Cyfra przypisu tożsama jest z cyfrą cytowanego tekstu, dzięki czemu test jest spójny. Numeracja przypisów jest zazwyczaj ciągła. W przypisach wskazujemy na źródło zawarte w bibliografii, stosując tzw. opis bibliograficzny składający się z nazwiska autora, tytułu publikacji, daty i miejsca wydania i strony w publikacji, z której został zastosowany cytat lub do której odwołuje się nasz fragment tekstu. Interlinia w przypisach powinna być pojedyncza. Przypisy bibliograficzne dla źródeł internetowych zaczynają dopiero podlegać jakiejkolwiek standaryzacji. W sieci funkcjonuje bardzo wartościowy (i zarazem praktyczny!) opis dwóch różnych standardów cytowania (wskazywania na źródła) z Internetu. Zajrzyjcie tutaj: Oba opisane sposoby cytowania w przypisach i wskazywania w bibliografiach internetowych źródeł informacji są z punku widzenia ID WSR/WSTH odpowiednie. Przykład zastosowania przypisu w pracy: Przykład zastosowania przypisu jako tekstu wyjaśniającego lub wskazującego dodatkowe informacje do fragmentu tekstu: Przykład zastosowania kilku przypisów w krótkim fragmencie tekstu odwołujących się do tego samego źródła bibliograficznego: Zakończenie / Podsumowanie Powinno stanowić ostateczne podsumowanie treści merytorycznej pracy licencjackiej. Zakończenie zaczynamy od kilku zdań nawiązujących do tematu pracy. Podajemy ponownie cel pracy, aby następnie określić czy udało nam się go w pracy zrealizować. Jeśli praca miała charakter badawczy dobrze jest wymienić zastosowane metody badawcze oraz ich sprawdzalność i uzyskane dzięki nim efekty. Najwięcej uwagi w zakończeniu poświęcamy na sformułowanie wniosków oraz na odpowiedzi na postawione wcześniej hipotezy. Na koniec warto nadmienić o ewentualnej celowości kontynuowania dalszych rozważań nad tematem pracy lub zaproponować przewidywany kierunek rozwoju omawianej dziedziny. Bibliografia To uporządkowany (najwcześniej alfabetycznie) spis publikacji książkowych, czasopism itp., do których autor odwoływał się w swojej pracy licencjackiej. Bibliografia stanowi obowiązkowy element pracy mającej charakter naukowy, pozwalający na weryfikację treści pracy. Standardowy opis bibliograficzny powinien składać się z następujących części: nazwisko i pierwsza litera imienia autora publikacji tytuł publikacji nazwa wydawnictwa rok i miejsce wydania Przykład zapisu w bibliografii: W bibliografii różne rodzaje źródeł, z których student korzystał, powinny być zapisane oddzielnie. Osobny spis powinny stanowić literatura naukowa (publikacje książkowe), literatura cykliczna (czasopisma, periodyki, magazyny), źródła internetowe . Literatura cykliczna to po prostu tytuły prasowe; do prac naukowych najczęściej wykorzystujemy czasopisma naukowe i branżowe, ale przecież nie tylko takie; Rzeczpospolita, Newsweek czy nawet Twój Styl to też wydawnictwa cykliczne i mogą (nawet powinny, jeśli były wykorzystane przy pisaniu pracy) znaleźć się w bibliografii. Internetowe wersje czasopism nie można zaliczyć w bibliografii do literatury cyklicznej. To po prostu strony internetowe. Warto w tej sytuacji poszukać danego tekstu/artykułu w wersji drukowanej czasopisma. Jeśli tak, czasopismo to powinno się znaleźć w bibliografii pracy w części “wydawnictwa cykliczne”. Aneksy i załączniki Nie są obowiązkowym elementem pracy licencjackiej. W załącznikach/aneksach można umieścić dłuższe dokumenty źródłowe kluczowe dla wywodu lub odbioru i zrozumienia pracy (np. regulaminy, ustawy, rozporządzania etc.), ilustracje, tabele, ulotki, foldery i tym podobne materiały, które nie mieszczą się w przypisach i nie są też integralną częścią pracy. W przypadku prac o charakterze badawczym w aneksie można umieścić przykład kwestionariusza, który został użyty do wykonania badań. Objętość pracy Podstawową objętość pracy stanowi tekst zawarty w rozdziałach oraz podrozdziałach począwszy od wstępu, aż po zakończenie. Dodatkowo do objętości pracy wlicza się strona tytułowa, strona z podziękowaniami lub dedykacją, spis treści, bibliografia oraz spis ilustracji, tabel, wykresów itp. Nie liczą się za to aneksy i załączniki. Praca licencjacka powinna liczyć nie mniej niż 50 stron. Pracę drukujemy jednostronnie.. System antyplagiatowy AntyPlagiat Cytaty zaznaczone jako cytaty, czyli w następujący sposób „ … ” (wraz z podanym źródłem) nie są w żadnej mierze plagiatem. Weryfikacja prac programem antyplagiatowym w WSTH będzie dokonywana w stosunku do wybranych prac i już po ich złożeniu. Procedura sprawdzania czy dana praca jest plagiatem jest następująca: (1) program antyplagiatowy informuje jaką część pracy (procentowo) stanowią cytaty; (2) jeśli jest to mniej niż 8% – wówczas uważa się pracę za zweryfikowaną pozytywnie; (3) jeśli jest to więcej niż 8% – wówczas dokonuje się przeglądu pracy, żeby określić jaka część cytatów to cytaty uprawnione (tzn. zaznaczone cudzysłowem i opisane przypisem), a jaka nie; (4) jeżeli okazuje się, że w pracy, której więcej niż 8% objętości stanowią cytaty, cytowania dokonano zgodnie z zasadami cytowania naukowego – nie ma problemu i wówczas uważa się, pracę za zweryfikowaną pozytywnie; (5) jeżeli w takiej pracy znajdują się cytaty w formie plagiatu (bez cudzysłowu i wskazania źródeł) wówczas taka praca zostaje zweryfikowana negatywnie – jako plagiat. Program antyplagiatowy sprawdza ciągi wyrazów i to w całym Internecie. Te ciągi wyrazów – jak wynika z badań i wieloletnich już doświadczeń – mogą się bez świadomego nadużycia ze strony autora pracy (czyli przypadkowo) powtórzyć w kilku procentach objętości pracy. Jeżeli wartość ta przekracza 8% (łącznie z cytatami zaznaczonymi), wówczas praca jest sprawdzana szczegółowo. Oświadczenie antyplagiatowe Oświadczenie antyplagiatowe zobowiązany jest złożyć każdy student przystępujący do obrony licencjackiej, jako oddzielny dokument (nie załączony do pracy). Oświadczenie najlepiej zdać w momencie składania pracy do sekretariatu. Jeżeli ktoś waha się czy może podpisać takie oświadczenie, lepiej niech go nie podpisuje i nie składa pracy, tylko napisze ją na nowo. Elektroniczna wersja pracy licencjackiej Elektroniczna wersja pracy Do wersji drukowanej, oprawionej pracy licencjackiej student dołącza płytę CD/DVD. Na nośniku powinny zaleźć się następujące elementy: plik z elektroniczną wersją pracy licencjackiej zapisany w formacie doc, docx, pdf; folder o nazwie „załączniki”, który zawiera printscrny, skany, zdjęcia cytowanych fragmentów z testu z literatury naukowej, cyklicznej oraz źródeł internetowych Skany, printscreeny materiałów Sakny i printscreeny są niezbędne jako załączniki (wyłącznie) do elektronicznej wersji pracy. Materiały wykorzystywane przy pisaniu pracy książki (pełna bibliografia) muszą zawierać także skany pierwszej strony okładki (względnie strony tytułowej). W wypadku printscreenów to formalnie powinno być tak: (a) jeśli mają one być ilustracjami w pracy licencjackiej (wtopionymi w jej treść) – powinny być ponumerowane, zatytułowane oraz powinno być wskazane ich źródło; (b) jeśli mają one być dokumentacją źródła informacji wykorzystanego przy pisaniu pracy licencjackiej – powinny one być zrobione osobiście przez studenta, a ich źródło (czyli strona internetowa, z której pochodzą), powinno być wykazane w bibliografii. Jeśli chcemy wstawić przypis dolny, powinniśmy użyć skrótu Ctrl + Alt + J. W przypadku tworzenia przypisu końcowego, przydatny okaże się sktrót Ctrl + Alt + D. Skróty klawiszowe powinny okazać się także przydatne w starszych wersjach programu Word. Sprawdź także, jakie są zasady tworzenia przypisów w pracy dyplomowej. 26 czerwca 2022 Przypisy są nieodłącznym elementem każdej naukowej publikacji, ale możemy spotkać je także w dziełach beletrystycznych, publicystycznych czy popularnonaukowych. Czym są i kiedy powinniśmy wzbogacić nimi pisany przez nas tekst? Jak poprawnie sporządzać przypisy w książce lub pracy licencjackiej? Czym różnią się przypisy od bibliografii? Zapraszamy do lektury! Czym jest przypis? Najprościej mówiąc, przypis to uwaga, komentarz, objaśnienie dodane do głównego tekstu publikacji, najczęściej książki, artykułu czy prezentacji multimedialnej. Przypisy mogą być wprowadzane do dzieła na różnym etapie jego kształtowania – może dodać je sam autor już w trakcie jego tworzenia; mogą one zostać stworzone przez redaktora prowadzącego książkę w wydawnictwie; zdarza się także, że sięga po nie tłumacz, pracujący nad przekładem książki dziesiątki (a nawet setki!) lat po jej powstaniu. Przypisy najczęściej umieszcza się na dole strony, na końcu rozdziału lub na końcu książki, a w określonych przypadkach (tzw. przypisy harwardzkie) mogą pojawić się także w tekście głównym. Ile przypisów powinno znaleźć się w książce lub pracy licencjackiej? Odpowiedzią na to pytanie nie jest niestety konkretna liczba. Powinny pojawić się one wszędzie tam, gdzie są konieczne, a o tym – w kolejnym akapicie. Dowiedz się, kiedy podajemy przypisy Zdarza się, że studenci niektórych kierunków (zwłaszcza niehumanistycznych) po raz pierwszy stają przed koniecznością sporządzania przypisów dopiero przy składaniu pracy zaliczeniowej z jakiegoś przedmiotu lub nawet podczas pisania pracy licencjackiej, inżynierskiej lub magisterskiej. Wykładowca lub promotor wymaga pracy z przypisami, a nie jesteś pewien, kiedy powinieneś je stosować? Bez paniki – podpowiadamy, że powinieneś po nie sięgnąć: kiedy dosłownie cytujesz czyjąś wypowiedź lub fragment publikacji (musisz podać źródło cytatu), kiedy odwołujesz się do wyników badań, przemyśleń, dorobku intelektualnego konkretnej osoby lub osób (jeśli nie jesteś autorem przywoływanej tezy, również powinieneś wskazać jej twórców), kiedy chcesz uzupełnić tekst o jakieś dodatkowe wyjaśnienia, które nie są jednak na tyle istotne, aby zamieścić je w tekście głównym (np, wyjaśnić w pracy literaturoznawczej, co oznacza obco brzmiący motyw vanitas lub motyw stabat mater dolorosa) – możesz zamieścić je w przypisie dolnym. Pamiętaj, że poprawnie wykonane przypisy są nieodzowne w publikacjach naukowych. Ich stosowanie zapobiega niepożądanym zjawiskom, takim jak przywłaszczanie cudzej własności intelektualnej, plagiat lub – znacznie trudniejszy do wychwycenia – autoplagiat. Najczęstsze rodzaje przypisów Najczęściej dzielimy przypisy ze względu na funkcję, którą pełnią. I tak rozróżniamy przypisy: bibliograficzne, rzeczowe, słownikowe (terminologiczne). Podczas pisania pracy licencjackiej lub magisterskiej z pewnością najczęściej zetkniesz się z przypisami bibliograficznymi. Służą one do wskazania źródła cytowanego tekstu lub przytaczanej myśli, przy czym źródło to może mieć różny charakter; od książki, artykułu w czasopiśmie lub rozdziału w pracy zbiorowej, przez przypis ze strony internetowej, aż po inne rodzaje twórczości, takie jak film, serial czy spektakl teatralny. Przypisy bibliograficzne występują w pracach naukowych zwykle najliczniej, dlatego w roli odnośników do nich najbezpieczniej jest używać cyfr arabskich. Ten rodzaj przypisów można umieszczać zarówno na dole strony, jak i na końcu rozdziału bądź całej pracy. Przypisy rzeczowe pozwalają wzbogacić tekst o dodatkowe wyjaśnienia i tym samym ułatwić czytelnikowi jego zrozumienie. Jeśli na przykład nie jesteś pewien, czy odbiorca tekstu wie, na czym polega sentymentalizm w literaturze albo jakie są podstawowe cechy dekadentyzmu, a odwołujesz się do tych terminów w swojej pracy, warto zamieścić ich krótkie definicje w przypisie – uwaga! – na dole strony. Umieszczanie przypisów rzeczowych na końcu rozdziału lub książki może być niewygodne dla czytelnika, który w celu dotarcia do nich musi kartkować lub scrollować sporą część pracy. Wyjątkiem od tego są sytuacje, kiedy treść wymaga bardzo obszernego objaśnienia, które zajęłoby prawie całą stronę – wtedy umieszczanie go na dole strony nie jest dobrym pomysłem. Kiedy posłużysz się w swojej pracy na przykład obcojęzycznym związkiem frazeologicznym lub archaizmem, zastosuj przypisy słownikowe, w których podasz współczesne znaczenia tych słów lub fraz. Są one z reguły krótkie, dodatkowo informują o języku (np. fr. – francuski, ang. – angielski) lub okresie (np. stp. – staropolski), z którego pochodzi dane wyrażenie. Przypisy słownikowe często możemy spotkać w literaturze pięknej, gdzie odnośnikami do nich bywają nie tylko kolejne liczby, ale także znaki graficzne, jak choćby znana wszystkim gwiazdka: *. Najlepiej umieszczać je na dole i stosować rozróżnienie, jeśli zachodzi potrzeba użycia kilku na jednej stronie, np.: *, **, ***. Inny podział przypisów dotyczy konwencji, w której są sporządzane. Dotyczy to przede wszystkim przypisów bibliograficznych, wśród których wyróżnia się: styl europejski, styl harwardzki. Przypisy europejskie umieszczane są poza tekstem głównym publikacji. Mają określoną strukturę i bezwzględnie wymagają, aby przy pierwszej wzmiance o danym dziele podać pełen zestaw informacji na jego temat, ze szczególnym uwzględnieniem: autora(-ów), tytułu dzieła lub jego części (np. rozdziału), tytułu większej całości, jeśli dotyczy (np. tytułu książki w przypadku rozdziału, tytułu czasopisma w przypadku artykułu) wraz z autorami/redaktorami, daty i miejsce wydania. Przy kolejnych wzmiankach o danej publikacji posługujemy się skrótami, konsekwentnie w wersji polskiej lub łacińskiej, np. tamże/ibidem, tenże/idem, taż/eadem. Przypisy europejskie są popularne w pracach z zakresu literaturoznawstwa, językoznawstwa oraz historii. W opozycji do nich stawiane są przypisy harwardzkie (amerykańskie), o którym opowiadamy w kolejnej części tego tekstu. Przypisy amerykańskie – co to takiego? Przypisy amerykańskie różnią się od europejskich tym, że pojawiają się wśród głównego tekstu publikacji. Ich niewątpliwą zaletą jest klarowne i jednoznaczne powiązanie z treścią pracy, dzięki czemu czytelnik nie musi przerywać lektury i zaglądać na dół strony lub na koniec rozdziału (albo całej książki). Przypisy amerykańskie są ściśle związane z bibliografią, ponieważ zawierają jedynie skrócony opis bibliograficzny dzieła, do którego się odwołujemy, zawierający nazwisko autora, rok wydania oraz (opcjonalnie) numer strony. Pełny opis bibliograficzny znajduje się właśnie w bibliografii, która jest kluczem do odczytania pominiętych elementów opisu. Przypisy amerykańskie umieszcza się w nawiasach kwadratowych lub półokrągłych po przywołanym cytacie lub myśli. Są popularne zwłaszcza w książkach dotyczących nauk ścisłych oraz w książkach socjologicznych. Przypisy – zobacz najlepsze przykłady! Jeśli wciąż masz wątpliwości, jak zrobić przypisy w swojej książce lub pracy licencjackiej, poniżej znajdują się przydatne przykłady. Przypis słownikowy * Be careful! (ang.) – Uważaj! Przypis rzeczowy ¹ Pampa – rozległy równinny step porośnięty wysoką trawą w Ameryce Południowej. Przypisy bibliograficzne (styl europejski) ¹ H. Sienkiewicz, Pan Wołodyjowski, Siedmioróg, Wrocław 2021. ² H. Jadacka, Czym jest termin? [w:] tejże, Termin techniczny – pojęcie, budowa, poprawność, Warszawa 1976, s. 28. ³ J. Maćkiewicz, Wyspa – językowy obraz wycinka rzeczywistości [w:] Językowy obraz świata, pod red. J. Bartmińskiego, Lublin 1999, str. 193-206. 4 D. Butler, O wzajemnym oddziaływaniu terminologii i słownictwa ogólnego. II. Determinologizacja wyrazów z leksyki specjalnej, „Poradnik Językowy”, z. 3, Warszawa 1979, s. 127. Zastanawiasz się, jak zrobić przypis, kiedy powołujesz się na źródło internetowe? Możesz to zrobić na przykład w ten sposób: ¹ Uniwersalny słownik języka polskiego, pod red. S. Dubisza [online], dostęp: . Przypisy bibliograficzne (styl amerykański) „Dziedzictwo kulturowe Zaolzia – przy znaczącym udziale przedszkoli, szkół, nauczycieli, organizacji, stowarzyszeń – w sposób konserwatywny i pieczołowity przekazywane jest z pokolenia na pokolenie” (Szczurek-Boruta 2022: 107). „Po rewolucji Maoistów skala emigracji z Nepalu dramatycznie wzrosła” (Sadecka 2019: 209). Niektórzy badacze skłaniają się ku uznaniu memów za gatunek współczesnej sztuki (Burkacka 2016: 89). – przykład przypisu odnoszącego się do czyjejś ogólnej myśli, nie do dosłownego cytatu. Przypisy a bibliografia Wiesz już, jak poprawnie konstruować przypisy i zapewne nie jest dla ciebie zagadką, co to jest bibliografia i jak należy ją tworzyć. Być może zastanawiasz się jednak, jaka jest relacja pomiędzy tymi dwoma elementami? Bibliografia na ogół zlokalizowana jest na końcu książki lub poszczególnych jej części i ukazuje całość piśmiennictwa, z którego korzystał autor podczas pisania dzieła. To oznacza, że może być go więcej niż źródeł wskazanych w przypisach. Pozcje wymienione w bibliografii są również uszeregowane według określonego klucza (najczęściej alfabetycznie), podczas gdy przypisy są zamieszczane według kolejności pojawiania się opisywanych przez nie źródeł w tekście pracy. Nie można także zapominać, że bibliografia ma istotne znaczenie w przypadku stosowania przypisów amerykańskich, które nie zawierają pełnego opisu bibliograficznego publikacji, do której odwołuje się autor. Również warte przeczytania Sprzedaj książki Wypłaciliśmy już 14 727 317 zł za sprzedane książki w Polecamy sprawdzić -95% zł dobry zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -73% zł jak nowa zł jak nowa zł dobry zł widoczne ślady używania -60% zł jak nowa zł jak nowa zł dobry zł nowa Korzystaj wygodnie z naszej aplikacji Układ pracy. W pracy wyróżniamy sześć podstawowych części (oznaczonych pogrubioną czcionką): Wykazy tabel, ilustracji itd. Przyjmuje się, że wstęp powinien mieścić się na jednej stronie A4 i zawierać kluczowe informacje na temat pracy, postawionych tez i przedstawienie prezentowanych treści.
V. Przypisy VI. Bibliografia VII. Spisy tabel i rysunków VIII. Oświadczenie (dołączone na końcu pracy) IX. Przesłanie pracy przez System StudNet do promotora w celu analizy antyplagiatowej X. Ocena pracy dyplomowej na podstawie pisemnej recenzji promotora i recenzenta
Bibliografia jest zestawieniem wykorzystanej w pracy literatury, obejmującej zarówno pozycje wykorzystane w tekście, jak również i te, z którymi autor/ka zapoznał/a się w czasie przygotowań do napisania pracy. Zestawienie pozycji bibliograficznych powinno nastąpić alfabetycznie, według zamieszczonego poniżej podziału: I. Źródła 1.
Chcesz wiedzieć jak stworzyć przypisy do Twojej pracy magisterskiej? Zapoznaj się z informacjami przedstawionymi w niniejszym artykule. Pierwszym krokiem jaki należy wykonać jest wybór właściwego dla Twojej pracy magisterskiej/ licencjackiej stylu cytowania. Bibliografia w pracy licencjackiej i magisterskiej znajduje się na końcu. Czasem konieczne jest też przygotowanie jej jeszcze przed rozpoczęciem pisania pracy dyplomowej. Promotor oczekuje wtedy wstępnego planu pracy i wstępnej bibliografii, co może być sposobem na zaliczenie seminarium. Podpowiadamy, jak przygotować bibliografię. Zasady tworzenia przypisów w pracy dyplomowej. Przypisy umożliwiają wskazanie dokładnego źródła zawartej w tekście idei czy cytatu. Przypisy chronią autora pracy przed nieumyślnym popełnieniem plagiatu. Umieszcza się je na dole stronicy, oddzielając od tekstu głównego kreską i mniejszym rozmiarem pisma. 2) temat pracy powinien być związany z profilem kształcenia i kierunkiem studiów studenta, 3) podlega recenzji, 4) stanowi przedmiot dyskusji i oceny w trakcie egzaminu dyplomowego. 2. Przygotowanie pracy dyplomowej licencjackiej i inżynierskiej powinno ukształtować umiejętności: samodzielnych studiów literaturowych, Świadom odpowiedzialności prawnej, w tym odpowiedzialności karnej za złożenie fałszywego oświadczenia, oświadczam, że niniejsza praca dyplomowa*/ wskazane przeze mnie rozdziały pracy dyplomowej przygotowanej zespołowo * została*/ zostały * napisana*/ napisane * przeze mnie samodzielnie i nie zawiera*/ zawierają * żadnego istotnego fragmentu lub innych elementów cudzego utworu