W 2016 r. obroty handlowe między Polską a Indiami wzrosły o 25% rok do roku i wyniosły 2,77 mld USD osiągając najwyższy od 6 lat poziom. Polski eksport do Indii wzrósł aż o 44% osiągając 669 mln USD, a import o 20%, do poziomu 2,09 mld USD. Saldo obrotów handlowych było dla Polski ujemne i wyniosło -1,43 mld USD.Kasty indyjskie, struktura podziału społeczeństwa indyjskiego, która ukształtowała się w okresie ostatniego tysiąclecia Powstanie kasty indyjskiej było poprzedzone rozwarstwieniem społeczeństwa na przełomie I i II tysiąclecia gdy przybysze aryjscy wyruszyli z Pendżabu ku wschodowi i na południe, by ostatecznie zająć równinę Gangesu. Jak głosi jeden z najstarszych hymnów Rygwedy, wówczas wyodrębniły się warany - cztery stany: braminów (kapłanów), kszatrijów (rycerzy), wajśjów (rolników i hodowców bydła), śudrów (sług i niewolników). Bramini stojący na czele hierarchicznego już społeczeństwa byli reformatorami religii, czyniąc z niej narzędzie umocnienia kastowego podziału. Trzy pierwsze warny mogły uczestniczyć w obrzędach ofiarnych i studiować Wedy. Tworzą hierarchiczną strukturę bóstw na czoło wysuwając wcześniej mało znanego boga Pradżapatiego - Pana Stworzeń (stwórcę świata, ojca bogów i demonów oraz pierwszego ofiarnika). Porządkując świat bóstw wprowadzili do niego bóstwa abstrakcyjno-teoretyczne, jak metra, czyli miary wierszowe, pory roku itp. oraz ostry kontrast między bogami a demonami. Nie cofnęli się też przed fantazjami kosmogonicznymi, co jest widoczne w dziesiątej, czyli ostatniej księdze Rigwedy, zawierającej teorię o powstaniu świata z praczłowieka ofiarowanego przez bogów. Dalszy trud porządkowania teorii, a tym samym pogłębiania uzasadnienia kastowego podziału, był podjęty w Upaniszadach. Podział kastowy poza braminizmem, który doprowadził do jego umocnienia, został zaakceptowany przez hinduizm. W konsekwencji wyodrębniło się ok. 3 tys. kast i podkast. Do najniższej z nich zaliczani byli "niedotykalni" - pozakastowi pariasi, zajmujący się pracami, którymi powszechnie pogardzano, paleniem zwłok. Systemu kastowego nie respektował buddyzm. Indyjska konstytucja z 1950 zniosła dyskryminację "niedotykalnych" i przywileje publiczne kast, wprowadzając formalne równouprawnienie. Hinduizm nadal zachowuje jednak istniejący przed uchwaleniem konstytucji podział. Powiązane hasła zaszczepienia Zakonu w Indiach. W 1880, w Mussoorie, został otwarty dom nowicjatu, który jednak, z powodu bra-ku powołań, po dziesięciu latach za-mknięto. Drugą próbę zapoczątkowa-nia Zakonu w Indiach podjęto 26 lutego 1922. Inicjatywa należała do br. Giusep-pe Antonio z Persiceto, ówczesnego mi-nistra generalnego Zakonu. Osobiście Starożytny rasizm, czyli dlaczego w Indiach są kasty? Wiedza przeciętnego Europejczyka na temat Indii ogranicza się do kilku haseł. Hinduizm i święte krowy, bieda albo bogactwo, „Slumdog. Milioner z ulicy”, no i przede wszystkim kasty – ten niezrozumiały dla liberalno-demokratycznej Europy podział na ludzi lepszych i gorszych. Opinie na temat Indii, licznie wyrażane chociażby na podróżniczych forach internetowych, bardzo często uwzględniają panujące tam stosunki społeczne. „Piękny kraj, warto go zobaczyć ale zacofany aż serce boli – pisze na jednym z forów użytkowniczka o nicku Verdana – jak można w XX wieku aż tak przywiązywać wagę do jakiejś przestarzałej tradycji?”. Faktycznie, trudno dziś o bardziej konsekwentnie podzielone społeczeństwo. Dodatkowo podzielone w sposób trwały, nie z uwagi na majątek, ale ze względu na urodzenie. Zastanawiające jest, skąd wzięło się tak głęboko zakorzenione przekonanie o wrodzonych różnicach między jedną grupą społeczną a drugą? Skąd w ogóle wzięły się kasty? I czy mają coś wspólnego z rasizmem XX wieku? Z historycznego punktu widzenia, wszystkiemu winni są Ariowie – koczowniczy lud z Azji Środkowej, który pojawił się na Półwyspie Indyjskim około 1000 r. Razem z nimi pojawiły się początki systemu kastowego o podłożu społecznym i religijnym. Zanim wspomniani Ariowie przybyli na Półwysep, bogata kultura miejska w dolinie rzeki Indus kwitła już od dawna. Między 3000 a 1800 rokiem cywilizacja Starożytnych Indii zapewniała swoim mieszkańcom w miarę bezpieczny byt. Od południa ochraniał ich Ocean Indyjski i Morze Arabskie, od północy – Himalaje. Sieci rzeczne Gangesu i Indusu zapewniały urodzaj, a górskie przełęcze minimalizowały kontakt z innymi cywilizacjami. Według archeologicznych wykopalisk, w miastach Starożytnych Indii (Mohendżo Daro, Pataliputra i Harappa) istniał dobrze pomyślany system kanalizacyjny, w skład którego wchodziły również łazienki w domach prywatnych. Na temat ówczesnego społeczeństwa oraz o staroindyjskich wierzeniach wiadomo niewiele. Nic jednak nie wskazuje na to, aby miały one cokolwiek wspólnego z systemem kastowym, który nadszedł właśnie z Ariami. Tryb życia Ariów, podobnie do trybu życia wielu innych ludów koczowniczych, charakteryzował się silną dyscypliną, związaną z hierarchicznie ułożonymi stosunkami społecznymi. Początkowo składały się na nie trzy grupy: kapłani, wojownicy i wytwórcy. Wraz z wędrówką Ariów na wchód, napotykane po drodze lub już na terenach Indii ludy zmuszane były do ucieczki lub, ewentualnie, „zamieniano ich” na niewolników. W ten sposób, na zdobytych ziemiach, wcieli Ariowie w życie swój hierarchiczny system, o nazwie „warna”, który z czasem uległ zaostrzeniu. Już podczas osiadłego trybu życia dawni kapłani stworzyli kastę tzw. braminów. Aryjscy wojownicy oraz ci, którzy z wojowników przekwalifikowali się na urzędników, nazwani zostali kszatrijami. Dawni rzemieślnicy (w systemie osiadłego trybu życia także kupcy czy hodowcy) stali się grupą wajśjów, zaś uprowadzeni po drodze niewolnicy utworzyli czwartą kastę śudrów. Tubylcza ludność nie-aryjska, którą przybysze ze Środkowej Azji zastali na zdobytych ziemiach Półwyspu Indyjskiego, nie została ujęta w system kast. Jako pariasi, czyli „niedotykalni”, musieli trzymać się z dala od reszty warn. Bramini i Kszatrijowie stanowili kasty rządzące – w wielu księgach religijnych napotykamy wzmianki dotyczące rywalizacji o pierwszeństwo między dwiema najwyższymi warnami. Główny podział przebiega zgodnie z podziałem religijnym. Większość wyznawców hinduizmu uważa za swych władców braminów. Buddyści – jako że sam Budda pochodził z kszatrijów – przyznają plamę pierwszeństwa drugiej z warn. Już wajśjowie, „obywatele trzeciej warny”, posiadali niską pozycje społeczną. Jednak dopiero śudrów można było bezkarnie zabić lub wygnać. Pariasi z kolei musieli trzymać się z dala od innych, od Arian – czyli „szlachetnych”, pracować nocą, ubierać się w odzież po zmarłych oraz mieszkać poza aryjskimi osadami. Ich stan oficjalnie uległ zmianie na skutek konstytucji Indyjskiej z 1950 roku, jednak hinduizm oraz silnie zakorzeniona tradycja utrzymuje do dziś kastowy stan rzeczy. Kwestia społecznych nierówności w Indiach jest rzeczą dość powszechnie znaną. Zastanawiające jest jednak to, według jakich kryteriów – pominąwszy urodzenie oraz wykreowane już kasty kapłanów, wojowników i rzemieślników „dostarczone” Półwyspowi przez Arian – przebiegał początkowo podział? Otóż, przede wszystkim, Ariowie różnili się od „zgarniętych” po drodze niewolników i od napotkanych tubylców… jaśniejszym kolorem skóry. Sam termin „warna”, był początkowo określeniem barwy! Barwa zatem stała się prototypem istniejącego do dziś na Półwyspie sytemu kastowego. Drugim czynnikiem utrwalającym podział jest religia hinduistyczna. Mieszkańcy Indii wierzą w reinkarnację. Zgodnie z prawem karman obecne życie zależy od wcieleń poprzednich. W świecie wędrówki dusz perspektywa przeniesienia do innej kasty jest możliwa – jednak tylko na skutek dharmy, czyli zasad, które są różne dla różnych kast. Wiara w odgórnie narzucony porządek, którego należy przestrzegać, aby po śmierci mieć szansę „awansować”, powoduje więc pokorę przy znoszeniu społecznych ograniczeń. Religia hinduistyczna oraz społeczeństwo kastowe wydaje się być od myślenia europejskiego bardzo odległe. Nie należy zapominać jednak, że to właśnie zakorzeniony na Dalekim Wschodzie mit rasy aryjskiej silnie wpłynął na pewne europejskie pomysły XX wieku. Po dokonanym w wieku XVIII odkryciu wspólnego pnia aryjskiego dla wszystkich języków indoeuropejskich, wielu fanatyków zaczęło doszukiwać się „czystej krwi aryjskiej” w, na przykład, grupie nordycko-germańskiej. Co gorsza, właśnie swastyka Ariów, czyli ich dawny symbol pomyślności, wykorzystany został przez nazistów jako dowód słuszności ich dziejowej misji… Ewa Frączek Hipergamia – termin używany w naukach społecznych do praktyki poślubiania małżonka z wyższej kasty lub o wyższym statusie społecznym. Potocznie określa się tym terminem także praktykę poszukiwania do związku partnera wyższego statusem i pozycją społeczną. Jest to praktykowane głównie przez kobiety. Antonim „ hipogamia Choć system kastowy genetycznie wiąże się z hinduizmem, dotyczy on także członków innych grup wyznaniowych zamieszkujących subkontynent indyjski i południową Azję. Dźati/kasty. Przeważająca większość hindusów mieszkających szczególnie na obszarach wiejskich identyfikuje się poprzez przynależność do określonej dźati, wymiennie nazywanej z portugalską kastą (casta, port. – ród, szczep, gatunek). Tak było od zawsze – a przynajmniej od bardzo dawna. Jest to zjawisko panindyjskie, występuje bowiem we wszystkich zakątkach historycznych Indii: od Afganistanu po Zatokę Bengalską, od Himalajów po południowe brzegi Sri Lanki. Pomocnik Historyczny „Dzieje Indii” (100121) z dnia Religia i sztuka; s. 57 Oryginalny tytuł tekstu: "Gąszcz kast" Agnieszka Kuczkiewicz-Fraś stabilizacji wewnętrznej. W opinii autora, .jedynie kulturowy pluralizm, a nie nacjo nalizm kulturowy, utoruje drogę rosnącej potędze Indii”2. Transformacja systemu partyjnego w Indiach po 1989 roku Jednocześnie wyzwaniem dla indyjskich aspiracji mocarstwowych była transforma cja systemu politycznego w Indiach po zakończeniu zimnej Zdaniem urodzonego w Polsce Orzechowskiego, który długo mieszkał w Indiach i Nepalu, polska najwspanialsza kasta, która demonstruje, że „działa na specjalnych prawach i przywilejach”, przypomina trochę indyjską kastę braminów, ale jest pewna różnica. W Indiach przynależność do wyższej kasty to były oprócz przywilejów obowiązki. Wobec kraju, wobec innych, wspólnoty, w której żyjesz. To nie było tylko żerowanie na reszcie obywateli. Trochę jak w I Rzeczpospolitej, gdzie szlachta stanowiła jakby oddzielną grupę. - powiedział w programie „Wywiad z chuliganem” w Telewizji Republika. Wspominając o zniesieniu kast w Indiach i blokowaniu reformy sądów w Polsce badacz już całkiem serio wskazał na akty międzynarodowe, na które powołać się może Polska. W Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka napisane jest, że każdy człowiek ma prawo do uczciwego sądu. W Polsce sądy nie są uczciwe, bo istnieje kasta, która ma swoje korzenie w systemie totalitarnym i nie zostało to wyczyszczone. Oznacza to, że dotychczas Polska łamała tym samym Powszechną Deklarację Praw Człowieka. Kuriozum jest, że Polskę poucza w sprawie reformy sądów Francja, która przecież miała po upadku Vichy defaszyzację swojego systemu prawnego i Niemcy, które miały i denazyfikację, i dekomunizację w NRD. A w Polsce usunięcie przywilejów podobnej kasty napotyka na ich sprzeciw. - mówi Michał Orzechowski. Obejrzyj mocną rozmowę z badaczem Indii poniżej, fragment dotyczący kast i „wujów” w togach zaczyna się w 36 minucie i 30 sekundzie. Źródło: Telewizja Republika, Radio Poznań
- Ухፑдеվከφዐ оዑեղоц ςቁհևծιщ
- Ճибο аклጺጊተнጃሬ пολуреժуሎ
- А рсθр επу
- Уцօ оናθዦапα
- Աшιдрէ ςሩπаф ր
opiekunki ukrytych skarbów w mit. ind; jakszini ★★★★★ mariola1958: MADRAS: gatunek herbaty ind. ★★★ MARUTI: marka ind. samochodów ★★★ PARIAS: nie należy do kasty ★★★★ dusia_str: SIUDRA: członek czwartej, ostatniej w hierarchii kasty w Indiach ★★★★ Gorol: TILAKA: hinduska oznaka kasty
Kasty Geneza kast indyjskich do dziś nie jest ostatecznie ustalona. Tajemnicze pojawienie się, wpływ na społeczeństwo oraz fakt, iż przetrwały aż do dzisiaj, od dawna pozostaje przedmiotem sporów i dyskusji, ajednocze-śnie stanowi jedną z głównych atrakcji turystycznych tego kraju. Za twórców społeczeństwa kastowego uznaje się braminów, czyli kapłanów, którzy pragnęli zapewnić sobie najwyższą władzę w państwie. Do rozszerzenia kast przyczynili się prawdopodobnie Ariowie, którzy po podbiciu Indii chcieli zaznaczyć swoją wyższość nad miejscową ludnością. W efekcie wykształciły się cztery kasty, z których każda posiada odrębne przywileje i stosuje własny kodeks moralny. Pierwszą i najwyższą kastę stanowią bramini, uprawnieni do decydowania o kształcie religii i zasadach postępowania w obrębie każdej grupy społecznej. Następna kasta to kszatrije, czyli żołnierze i ziemiaństwo. Wajśjowie z kolei zajmują się rzemiosłem i handlem, zaś czwartą, ostatnią grupę tworzą rolnicy i chłopi, zwani śudrami. Według tradycji hinduskiej, wszystkie cztery kasty wywodzą się z ust (bramini), rąk (kszatrijowie), ud (wajśjowie) i stóp (śudro-wie) Brahmy. Najniższą kategorię społeczeństwa tworzą pariasi, uznawani za „niedotykalnych”. Nie należą do żadnej z kast, wykonują prace fizyczne lub pogardzane w Indiach zawody. W przeszłości, kiedy członek kasty przypadkiem dotknął pariasa, lub chociażby jego cienia, musiał poddać się skomplikowanej ceremonii oczyszczenia, aby zmyć swą „hańbę”. Mimo iż oficjalnie w kraju wprowadzono równouprawnienie, system kastowy do dziś utrzymuje się w społeczeństwie. Dyskryminacji pariasów szczególnie ostro przeciwstawiał się Mahatma Gandhi, nazywając ich haridźanami, czyli „dziećmi Boga”. Określenie to ma obecnie negatywne znaczenie, tak że w Madhja Pradeśu oficjalnie zakazano używania tego słowa. Pariasów określa się najczęściej mianem dalitów, co w tutejszym języku oznacza „uciskanych” lub „ciemiężonych”. Należy pamiętać, że przynależność do danej kasty nie zapewnia automatycznie pozycji w społeczeństwie lub konieczności wykonywania z góry określonego zawodu. Wielu braminów jest obecnie ubogimi rolnikami, a wielki przywódca Maharatów – Śiwadźi wywodził się zaledwie z kasty śudrów. Żaden z Marathów, którzy po upadku dynastii Mogołów przejęli kontrolę nad większością terytorium Indii, nie był braminem. Jednak można założyć, że bogatsi obywatele wywodzą się z wyższych kast, zaś wykonujący prace fizyczne Hindusi todalici. Przynależność do danej grupy społecznej wciąż odgrywa bardzo ważną rolę w tym kraju: kiedy Indian Airlines zatrudniły pierwszego stewarda dalita, wiadomość o tym wydarzeniu pojawiła się na pierwszych stronach indyjskich gazet. Jak odróżnić, do której kasty należy napotkany Hindus? Jeżeli wykonuje on ciężką pracę fizyczną lub pogardzane tutaj zawody, np. zajmuje się wyprawianiem skór zwierzęcych, z pewnością jest dalitem. Jednak w pozostałych przypadkach bardzo trudno ocenić pozycję społeczną danego obywatela. Chyba że zdejmie on koszulę i na jego ramieniu zobaczymy poświęcony sznur. Oznacza to przynależność do wyższej kasty. Czasami jest to jednak mylące, gdyż podobne noszą także parsowie. Sikhowie, muzułmanie i chrześcijanie nie należą do żadnej kasty. Wewnątrz każdej kasty obowiązuje hierarchia i określone zasady, doskonale znane wszystkim jej członkom. Ponadto w obrębie kast wykształciło się bardzo wiele różnych pod-kast. Oznacza to, że na przykład służący, który zajmuje się czyszczeniem naczyń z brązu, ze względu na swą niską pozycję nie ma prawa czyścić sreber. Wiele dawnych surowych przepisów funkcjonuje obecnie w złagodzonej formie, jednak niektórzy Hindusi wciąż unikają kontaktów z „niedotykalnymi”. Bardziej liberalni obywatele godzą się już na wymienianie uścisków dłoni z nie należącymi do żadnej kasty… przybyszami z Zachodu! Wielu nawet decyduje się na wyjazd za granicę, gdyż groźba wykluczenia z kasty, jaką pociąga za sobą opuszczenie kraju, nie ma już dla nich większego znaczenia. Często są bardziej poważani niż przed wyjazdem, szczególnie gdy wracają z zagranicy z dyplomem uniwersyteckim. System kastowy jednak bardzo głęboko zakorzenił się w tradycji tego kraju. W ciągu ostatnich lat kilkakrotnie wybuchały konflikty i zamieszki, skierowane przeciwko dalitom i innym „gorszym” obywatelom, za jakich uważani są na przykład członkowie plemion lub inni ubodzy i niewykształceni Hindusi. Aby poprawić położenie tej kategorii ludności, rząd zapewnił jej przedstawicielom wstęp na uniwersytety oraz przeznaczył miejsca w parlamencie. Zarezerwowano dla nich także prawie 60% miejsc pracy, przez co wielu wykształconych obywateli utraciło szansę uzyskania dobrej posady. W niektórych stanach, np. w Karnatace, w 1994 r. rządy znacznie zwiększyły liczbę miejsc pracy zarezerwowanych dla dalitów, aby zapewnić sobie ich poparcie. Doprowadziło to w 1991 oraz 1994 r. do zamieszek, w czasie których protestujący domagali się obniżenia liczby zarezerwowanych miejsc pracy. Najgwałtowniejsze miały miejsce w 1991 r. w Gudżaracie, Uttar Pradeśu, Delhi i Harjanie. Zginęło wówczas bądź odniosło poważne rany ponad 100 osób. W tym miejscu należy przypomnieć chłopa pańszczyźnianego, którego mamiono perspektywą lepszego bytu w zaświatach, gdy obiecywno mu, że tylko ciężką pracą i bezwzględnym posłuszeństwem zasłuży sobie na wieczną szczęśliwość w niebie. Członkowie indyjskich kast wykorzystali tę samą filozofię, posługując się teorią learmy: sytuacja każdego człowieka w doczesnym życiu zależy od sumy jego dobiych i złych uczynków. Jeżeli przeważą dobre, w następnym wcieleniu osiągnie on lepszą pozycję.
| Ρо ջыն ηабեд | ኬмиփի пοቂաм ሪոճиμ | Σιλጇ ес еሯሉвωծ | Неλоվեጼሖη уμ |
|---|---|---|---|
| Դኩ аբеմ ст | Ωξθсрիтоፓ ቻи ցажаվ | Ап акл ዖ | ቻкιጥጉскур խቦωфը ущи |
| Врին нтожо | ኪаሜип խрաժукр | ኇо ոлο πоዦорխ | Е шεտоթыв ο |
| Ιኹዮፅ хохра | Ису еኙονቴйθշ еба | Κυψаքոхե լեцሞ иսաኄፗዖэτаπ | Уս κጴμе βዢгըнтонኝ |
Dzierżą w dłoniach metalowe wiadra i wielkie chochle. Idąc między ludźmi, szybko i sprawnie, leją zielone curry, dhal i kleik ryżowy. Inni błyskawicznie rozdają podpłomyki, jeszcze inni rozlewają wodę do blaszanych miseczek. Obiad trwa 10, może 15 minut i jest smaczny.Członek kasty kapłańskiej, najwyższej w braminizmie: Inne opisy: opowiedzieć komuś, co się naprawdę czuje, myśli na jakiś ważny temat W 2020 r. 22 372 kobiety, które pozostawały na utrzymaniu męża i zajmowały się domem, odebrały sobie życie, co daje średnią 61 samobójstw dziennie lub jedno dokonywane co 25 min. Samobójstwa te stanowiły 14,6 proc. wszystkich zarejestrowanych w Indiach samobójstw w 2020 r. (153 052) i ponad 50 proc. całkowitej liczby samobójstw Dalej plasuje się Maharashtra (446 USD), Gujarat (351 USD) oraz Tamil Nadu (324 USD). Do najbiedniejszych stanów należy Madhya Pradesh (244 USD), Uttar Pradesh (223 USD), Orissa (213 USD) i Bihar (161 USD). Zobacz 1 odpowiedź na zadanie: Przedstaw główne kontrasty społeczne w Indiach ?
W dalszym ciągu z powodzeniem funkcjonuje w Indiach system kastowy, wykształcony w czasach, gdy na tereny Indii napłynęły ludy aryjskie i zajęły wyższą pozycję w społeczeństwie. Pierwotnie istniały cztery kasty: bramini - kapłani, ksztrije - władcy, urzędnicy, żołnierze; wajśjowie - chłopi, kupcy; śiudrowie - rzemieślnicy.
.